Van National Park naar National Park

15 nov. Via Wonthaggi, Inverloch en Leongatha door een wijds bergachtig parklandschap met gele, zachtgroene weiden met daarin honderden en honderden koeien die zwart afstaken tegen het lichte geelgroen van de omgeving naar Foster gereden en de omgeving van Wilsons Promotory, een prachtig natuurreservaat, verkend.
Geslapen in Forster, een klein, heel verzorgd stadje met heel veel groen, brede straten, en natuurlijk een golfbaan.
16 nov. Wilsons Promontory bezocht. Ieder keer denken we, ach, we hebben al zoveel gezien, het kan nauwelijks iets extra's opleveren en ieder keer weer zijn we verrast door de enorme diversiteit van de Australische natuur. Natuurlijk zagen we ook hier heel veel wildlife, maar ook uniek berglandschap, zandduinen, rotsen, en stukjes regenwoud. Voordat we verder trokken hebben we de Lilly Pilly Gully Nature Walk gelopen en vooral in het regenwouddeel daarvan onze ogen uitgekeken.
Zo laat vertrokken uit Wilsons Promontory dat we weinig tijd hadden om onderweg naar Bairnsdale,onze eindbestemming voor deze dag, veel te pauzeren. Enige stop: bij het visitors centre in Sale. Daar onze e-mail gecheckt en ons laten voorlichten over de "historic buildings" in deze plaats. Een blik daarop was voldoende om verder te reizen.
Misschien kwam het doordat we wat gaar waren van de reis, maar Bairnsdale kon ons niet echt bekoren. Het hotel dat voor ons geboekt was overigens ook niet. Dus een ander hotel opgezocht en vandaar naar een van de weinige restaurants gelopen die open en ook nog een beetje gezellig waren.
17 nov. Vandaag begonnen aan de Great Alpine Road, die naar het noordwesten voert door o.m. de Victorian Alps, het Alpine National Park, langs hopvelden en lanen met schitterende bomen, zoals in Bright.
Onderweg: prachtige vergezichten, op z'n Australisch geluncht in Bruther (d.w.z. je haalt bij de bakker een broodje of de een of andere pie en een beker koffie en consumeert dat aan een picnictafel voor de deur van de bakkerij.)
Eindbestemming van deze dag (afstand zo'n 230 km): Bright, een schattig plaatsje, in het groen. Prachtige bomen:eiken, kastanjes, populieren, iepen,himalyan cedars. Delaney Avenue, de laan waaraan ons hotel stond, was een plaatje. Met glaasje wijn op het terras voor onze kamer plannen gesmeed voor de volgende en gegeten bij Sacha's restaurant, dat volgens de erg vriendelijke eigenares van ons ons motel, een Europese keuken had. Helaas bleek die meer door de Engelse dan door de Franse geinspireerd.
18 nov. Alletwee hebben we een probleem met onze memorycards die op slot lijken te zitten. Bovendien hebben we meer geheugen nodig. Voor onze camera's wel te verstaan, zelf kunnen we ook wel wat extra opslagruimte gebruiken, maar die is helaas niet te koop. De memorycards overigens ook niet. Er zat dus niets anders op dan zoveel mogelijk foto's op cd te laten branden en de onze memorycards na formattering opniuew te gebruiken. Een en ander nam erg veel tijd in beslag. Gevolg: pas om 10.30 uur uit Bright vertrokken. hoewel het eigenlijk te laat was, toch besloten om Mount Buffalo National Park te bezoeken. Gelukkig maar, want wat we zagen was uniek: naarmate we hoger kwamen veranderde de vegetatie van "peppermint forests", naar "snow gum woodlands". Een spectaculair gezicht. De snowgums lichten zo hel op dat het lijkt of je door een sneeuwlandschap rijdt.
Omdat we die dag nog Canberra moesten halen(ca 500 km), zijn we om 13.00 uur en veel vroeger dan ons lief was, uit het Mt Buffalo National Park vertrokken.
Daarna via Murray Rivergebied (geluncht in Albury-Wodonga),en de Victoriaanse Alpen(gepauzeerd in Mt Hotham, (ski-oord)) via pastoraal landschap naar Canberra. Toen we tegen 20.00 uur Canberra binnenreden, was de energie voor die dag op.
19 nov. met taxi Canberra in en ons van highlight naar highlight laten rijden. Hoewel de stad, net als Brasilia, in een keer uit de grond is gestampt omdat men geen keus kon maken tussen Melbourne en Sydney als hoofdstad, blijkt het een gezellige stad te zijn. Ook hier weer brede lanen, ontzettend veel groen, en op het oog gezellige winkelcentra. En jawel, heren in pak met overhemd en das!.Tijd voor een bezoek aan de National Gallery of Australia hadden we niet, wel bezocht: het Australian War Memorial (Australiers eren hun gevallenen. Overal waar we kwamen, troffen we gedenktekens aan), het oude en het nieuwe parlementsgebouw. Ze liggen in elkaars verlengde aan de Anzac Parade, een brede boulevard in het hart van de stad.
Aan het begin van de middag vertrokken uit Canberra en op aanraden van de reisgids onderweg geluncht in The Old Gouldburn Brewery, in Gouldburn. De brouwerij stamt uit 1840. Het stof dat overal lag vermoedelijk ook. Het slot van de lunch, bereid en geserveerd door een wat vreemde Aziatische meneer, bestond uit twee koppen koffie. Met een plechtig gebaar werd een grote suikerpot op tafel gezet. Toen T. het deksel oplichtte, bleek er niets in te zitten. Het heeft even geduurd voordat G. bijkwam uit slappe lach.
Vandaar door landelijk gebied in een keer naar Katoomba gereden: een stadje in het hart van de Blue Mountains.
Naarmate we dichter bij Katoomba, kwamen, werden de wegen steeds drukker en het weer slechter. Gelukkig bleek naast ons hotel een heel aardig restaurant te zijn, zodat we na een vermoeiende tocht niet opnieuw in de auto hoefden stappen.
20 nov. Vroeg op, want we wilden voor de stroom toeristen de Three Sisters zien: drie geerodeerde bergtoppen in het hart van de Blue Mountains, vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt op de inderdaad blauwe bergen. In gondel met doorzichtige bodem over afgrond "gekabeld" en met treintje de afgrond in (hellingspercentage 50%), wat rondgewandeld en de Cliff Drive gereden die ons door een prachtig heuvellandschap voerde naar plaatsjes als Leura: oud "Engels" plaatsje in de heuvels, met typisch Engelse tuinen vol bloemen en mooie gazons, mansions en herenhuizen in Engelse badplaatsstijl. Daar geluncht en toen was het de hoogste tijd voor onze laatste tocht met als eindbestemming Sydney.