Incredible India

Het vliegtuig landt, het wachten is een half uur op een beschikbare gate,en dan begeven ons naar het healthcenter waar onze lichaamstemperatuur op een groot scherm verschijnt. Dat is nog eens een voorzorgsmaatregel tegen de Mexicaanse griep! Onze temperatuur kan er mee door, de arts met kapje voor zijn mond heet ons van harte welkom, de koffers zijn er, de travelagent en de chauffeur ook, we krijgen een frisse, heerlijk koele bloemenkrans van afrikaantjes omgehangen en na een rit van ca een half uur( eerste indruk:stoffig, smoglucht,donker, veel bouwwerkzaamheden) zijn we bij ons hotel: slagboom, detectiepoortjes, opening motorkap en achterbak. We doorstaan alle veiligheidsmaatregelen en mogen (het is dan inmiddels 01.00 uur) naar binnen. Omdat we eerst alle indrukken van ons moeten afzetten, gaan we veel te laat naar bed. Enfin, morgen (0.8.00 uur)is er weer een dag.

23 okt. 2009. We zijn er: we rijden door 6 rijen dik ,constant toeterend verkeer, rijbanen bestaan niet, verkeerslichten wel maar rood blijkt groen als dat beter uitkomt, alles krioelt door elkaar: geblutste bussen, kleine geelgroene driewielige autotootjes, riksja's, taxi's, fietskarretjes beladen met 6 gastanks, fietsers, os en wagen, alles baant zich een weg door deze 17 miljoen inwoners tellende stad. Het is een groene stad, gebouwen worden aan het zicht onttrokken door schuttingen of stenen muren en overal lopen beveiligers rond. Bij belangrijke gebouwen zelfs met machinegeweren.Toch voelen we ons er meteen thuis. Ondanks de verbijsterende armoede blijft de cultuurschok uit,en voelen we ons plezierig en welkom. Mensen komen op je af, willen met je op de foto, vragen waar je vandaan komt, glimlachen je toe. Het straatbeeld wordt gekleurd door vrouwen in mooie gewaden: van zachtgeel tot knalrood,en lichtgroen tot felblauw, vaak met glittertjes en altijd elegant. Een onbedekte schouder zul je hier niet zien, knieen evenmin, blote buiken daarentegen weer wel: 'slands wijs,'s lands eer.
Natuurlijk hebben we veel mooie gebouwen gezien, heeft onze gids (te) veel wetenswaardigs verteld, maar het mooiste was de sfeer op straat. Onze tocht met de riksja dwars door de oude bazar met al die winkeltjes met sieraden,kruiden, deegwaren, kleren, tafelkleden, etenswaren, gerund door mannen met tulband, in straatjes van nauwelijks 1.50 m breed, was een belevenis.
Onze gids (jonge vrouw, gearrangeerd huwelijk, wonend met man en kind onder hetzelfde dak als schoonouders en zwager en zijn familie) zien we na vandaag niet weer terug. De chauffeur wel. Hij rijdt ons de komende weken door Noord India.